تو را آغوش می گیرم ولی آغوش تو سرده
تو چیزی نمی گویی اگرچه حس تو درده
تحمل اجباری، مرا خوش نیست تو را چه
اگر دوستم نداری با من بودن تو از چه
رهایم کن برو با آن که رویای تو بوده
من هم رویایی دارم اگرچه حس من مرده
عشق که زوری نمیشه وصلت ما بی فایده بود
برو سراغ آرزوهایت شاید این اصل قاعده بود
او که او را دوست دارم مرا دوست ندارد اما
خوشم با او می مانم با او تا ابد در رویا