اشعار دو بیتی

اشعار دو بیتی شاعر، مهدی پورآزاد

ضربه ی تو
نزن که این ضربه ی تو قاب دلم رو میشکنه
بعد شکستن دلم حرمت عشق رو میشکنه
همیشه ضربه های ما ضربه ی تیر و تیغ نیست
گاهی شکستن دلی کمتر از آدم کشی نیست


فقط چهره بود
ظاهر آراسته ای داشت              لکنت آهسته ای داشت
اما صداش دروغ می گفت              باتن ویرونه ای داشت


دم آخر
دم آخر بد بودم ،گویا از تو بی خبر بودم
تو داد زدی فریاد زدی من اما کر بودم

من درون طوری صید شدم تو آگاه بودی
گفتی برگرد، من اما شیفته ی صیاد شدم


درد ما
درد ما یکی دو تا نیست        مثل درد مردگان نیست
درد ما درد غریبیست             درد دوری از حبیبیست


دایره

به اشعارم بگو خموش باشند که دلگیرم
برای داشتــنـت عمریست که درگـیرم

نمی دانم که دایره را چند دور چرخیدم

کـه دور چـــرخ فـلــک بـیـمار گـردیــدم


بال شکسته
من دیـگه حالی ندارم        بــــال پـــروازی نــــدارم
بالمو شکستی رفتی       من دیگه شوقی ندارم


یادته
یـــادتـــه روزای قبــلی            وقتی احساسی نداشتی
من برات ترانه خواندم            تـــو شدی عاشــق اصلی


گم گشته ایم
روزگار با ما سر سازش نداشت
روز ما با شب ما فرقی نداشت

در میان خلق گم گشته ایم
ذره ها بودیم، حال جمع گشته ایم